Weekend pod Śpiącym Rycerzem...

...patrzę rano za okno i oczom nie wierzę...mamy październik, niby piękna złota jesień w kalendarzu a tu śnieg zimno i mokro...brrr...pomieszanie z poplątaniem z tą pogodą...już nie nadążam za nią...a w ogrodzie jeszcze tyle do zrobienia, nie posadziłam jeszcze wszystkich tulipanów które zakwitną wiosną...czekam więc na cieplejsze dni i chociaż odrobinę wolnego czasu...bo tego ostatniego też u mnie jak na lekarstwo...
...za to początek jesieni upłynął w prawdziwie cudnej aurze bo rodzinnie spędziliśmy weekend w Zakopanem...
..wiem wiem...że tłumy tam, że gwarno, drogo i chińszczyzna ale ja nie po to tam jeżdżę...Krupówki mnie nie interesują...dla mnie najważniejsze są One - góry...dostojne, niezdobyte, silne i jakieś takie potężne, mają magiczną moc, czuję przed nimi respekt i chcę zarazić nimi swoją rodzinę...tam odpoczywam i ładuję akumulatory...planuję i snuję marzenia...oddycham lekkim powietrzem i zrzucam balasty....czerpię z nich energię i moc...nawet apartament wynajęłam z widokiem na Tatry i to dokładnie na sam Giewont...rano po przebudzeniu mieliśmy taki oto widok z okna...

Widoki z wędrówek....

MY...

Rodzinka na trasie...nie umówiliśmy się co do ujawnienia loga sponsora naszego teamu:) tak wyszło...

widzicie to błękitne niebo???

...gdzie się ono podziało?

Pozdrawiam ciepło i przesyłam pozytywne fluidy...

Agnieszka...